08-09-2018

Argilla Italië 2018
Om het jaar is er een keramiekmarkt in Faenza, Italië. Ik mocht er voor de tweede keer bij zijn met mijn werk en ik had me voorbereid op de ‘draaiwedstrijd’.

Vanaf vrijdag moest er hard gewerkt worden. De kraam moest opgebouwd, voor verlichting moest worden gezorgd, want de markt was tot 10 uur ’s avonds open. Ik schreef me in voor ‘esthetisch draaien’, ‘blind draaien’ en ‘groot draaien’.
Zaterdagmiddag kregen we 6 kilo klei om naar eigen inzicht iets moois te draaien. Het mocht maximaal 30 bij 40 centimeter zijn. Ik heb, om aan de Italiaanse schijf te wennen een heleboel kleine potjes gemaakt. Bij een Italiaanse schijf zit je meer naast je werk, bij de Nederlandse zit je er recht tegenover. Het resultaat was dat ik een beetje gewend was geraakt aan de schijf, maar echt mooi was het niet.
Het volgende onderdeel was ‘blind draaien’. In een doos stond een vorm waaraan je alleen mocht voelen. Je moest ook zelf bedenken hoeveel klei je ervoor nodig zou hebben. Daarna werden we geblinddoekt en konden we beginnen. Dan merk je pas hoeveel je met je ogen in de gaten houdt. Als je alleen voelt, heb je geen idee wat er 10 centimeter hoger of lager gebeurt. Mijn vorm zakte prompt in, maar dat kon ik min of meer herstellen. Toen het klaar was en de blinddoek afging was ik niet ontevreden, maar toen het origineel uit de doos kwam leek hij er niet echt op maar dat deden die van de andere gelukkig ook niet.

Zondag was het ‘groot draaien’. We moesten een vaas en een schaal draaien. De vaas vind ik het moeilijkst. Mijn vaas werd 50 centimeter hoog. Geen record, maar een plaats ergens in het midden. De schaal is meer mijn ding. Het begin ging lekker, tot ik een flinke bobbel in het midden van de rand kreeg! Gelukkig kreeg ik hem er weer uitgedraaid. Het was wel even zweten, maar ik kon hem platter krijgen dan verwacht. Tot er een stemmetje zei dat ik beter moest stoppen. Met een mooie 63,7 centimeter was ik blij. Dat het ook echt het maximum was bleek toen hij na de wedstrijd verplaatst moest worden. Hij klapte om!

De prijsuitreiking was uiteraard in het Italiaans. We begrepen er geen snars van maar op de lijsten konden we zien dat ik op de wereld ranglijst voor vrouwen net naast het podium val op de 5de plaats. Daar ben ik stiekem best een beetje trots op.

Tussendoor moest er natuurlijk ook verkocht worden aan de kraam. Dit in combinatie met veel lief lachen naar camera’s en klanten en heel veel ‘grazie’ zeggen als ik begreep dat men mijn werk mooi vond. Er moest ook geschuild worden voor onweer en regen, verkocht, ingepakt, afgerekend en elke ochtend ingeruimd en elke avond weer uitgeruimd worden. Het was weer leuk, maar vermoeiend. Ik ben blij dat ik weer thuis ben om hier weer nieuwe dingen te maken. Het volgende op de agenda is KERAMISTO
op 15 en 16 september in Milsbeek, Noord-Limburg.
Zie ik je daar?
Groetjes,
Wanda

Lees hier de originele nieuwsbrief

Wil je de nieuwsbrief voortaan in je mailbox? Vul dan hier je gegeven in.